Posty
Wiele osób sądzi, że "związek na odległość" (choć osobiście nie cierpię tego określenia) nie ma sensu. Aby być ze sobą, dzielić uczucia i każdą wolną chwilę z ukochaną osobą, trzeba mieszkać w tym samym mieście, wsi lub maksymalnie kilka kilometrów, które można przejść po prostu na nogach. Nie wyobrażają sobie dojeżdżać do "drugiej połówki" busem, autokarem czy nawet pociągiem. Już od samego początku jest to dla nich wielka bariera i wybierając się dalej niż załóżmy 30 kilometrów szykują się jak "sójka za morze". Dla takich osób, ta forma związku między dwoma osobami nie przetrwa zbyt długo, lub wcale.
Do takich osób kieruję jedno zdanie:
NIC BARDZIEJ MYLNEGO.
Wszystko zostało znakomicie zaplanowane przez Boga: kogo mamy poznać, z kim mamy spędzać wolne chwile i jak wiele czasu mamy poświęcić dla tej drugiej osoby. Dlatego oboje sądzimy, że to, co rzeczywiście zostało powołane do bycia przez naszego Ojca (a to się czuje po pewnym czasie) będzie najdoskonalsze, najpiękniejsze i nie ma prawa się zepsuć, jeśli oboje będziemy o to dbać.
Aktualnie mamy do siebie około 70 kilometrów, co daje nam ponad godzinkę drogi autobusem, nieco mniej samochodem. Po wakacjach, gdy pójdę na studia, prawdopodobnie dystans zwiększy się do dwóch godzin. Moi drodzy: i przez to nasz świat ma się zawalić? Przez to mamy się rozstać i zerwać kontakt? Przez to mamy przekreślić i zburzyć wszystko to, co udało nam się zbudować? Otóż zdecydowanie NIE!
Raz trafiłem na sentencję, że : "Pan Bóg czasami miesza, abyśmy się nie przypalili".
Jak to interpretować? Nic prostszego. Jestem pewien tego, że On nie daje nam wszystkiego podanego "jak na tacy". Jeśli już, to szansy czy wskazówki, które doprowadzają nas do spełnienia naszego marzenia. Moim marzeniem było trafienie na tak cudowną kobietę, jak Kasia. Ale wraz z moim marzeniem stoi przede mną zadanie. To, którym niedopuszczalnym jest, aby Ona kiedykolwiek poczuła się niekochana i to przeze mnie. Dlatego warto zauważyć, że nie da się spełnić swojego marzenia "od tak". Trzeba nad tym ciężko pracować. Nasz Ojciec czasami "zamiesza", pokrzyżuje nam nasze (ziemskie, nieraz wyimaginowane) plany, abyśmy nie "osiedli na laurach". Takim "zamieszaniem" mogą być kilometry, jakie dzielą i będą nas dzielić. Dlatego warto pokazać Mu, że nie rezygnujemy od tak z dążenia do celu. Dla mnie, przykładowo, jest to ogromna motywacja. Jesteśmy w kontakcie praktycznie cały dzień. Rozmawiamy za pomocą Facebooka, Messengera, a także staramy się oboje znaleźć kilkanaście minut, aby usłyszeć siebie nawzajem dzięki rozmowie telefonicznej. Widujemy się co weekend, na co oboje czekamy z niecierpliwością. Podczas tygodnia mamy swoje zajęcia, pracę, problemy, troski, dlatego wdrażając się w codzienne sytuacje i obowiązku, nie do końca zwracamy uwagę na tęsknotę. Ale każdego dnia, po kilkunastogodzinnym zabieganiu, gdy nadchodzi wieczór uświadamiamy sobie, jak bardzo tęsknimy za drugą osobą. Gdy nadchodzi weekend, żyjemy każdą sekundą ciesząc się, że mamy obok siebie ukochaną osobę.
Dlaczego Wam o tym piszę?Odpowiedź jest prosta. Widząc się codziennie, jest świetnie. Nie odczuwamy jednego - pragnienia ukochanej osoby u boku, a to jest bardzo ważne w związku. Będąc ze sobą na co dzień nigdy nie odczujemy tęsknoty.
My nie widujemy się cały tydzień. Lecz gdy nadchodzi weekend, czujemy, jak bardzo za sobą tęskniliśmy i przez to zakochujemy się w sobie jeszcze bardziej. Czujemy, jak kochamy i jesteśmy kochani. Pragniemy tylko i wyłącznie dobra dla tej naszej drugiej osoby. Dlaczego? Bo dopiero wtedy uświadamiany sobie, że jest ona naszym małym a całym światem.
Reasumując, miłość, którą dzielą kilometry przetrwa, jeśli tylko będziemy pragnęli, aby przetrwała. Mowa tu o prawdziwej miłości i o poważnym związku.
Pamiętajcie: jeśli Bóg będzie na pierwszym miejscu, to wszystko inne będzie na swoim miejscu!
